** โปรย ** “วรรณคิดว่า…คุณรุจชอบเจ้าของร้านอาหารที่เราไปทาน” “ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ!” “ก็แหม…วรรณเห็นนี่นา ตอนที่คุณรุจเห็นเจ้าของร้านคุยกับผู้ชายหน้าตี๋ตอนที่เราเดินเข้าร้านน่ะ บรื๋ออ……
แม่ของเขาต้องไม่ตายฟรี นั่นคือความคิดของติณภพในเวลานี้ “สารเลว! คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า” มินตราช็อคหน้าซีด ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้ออกจากปากของติณภพ หญิงสาวกำมือแน่นคลายออกแล้วกำแน่นกว่าเก่า ผู้ชาย…