เล่ห์หนามงิ้วของมณชยาภาเป็นเรื่องของคุณหมอกันต์ที่สูญเสียคนรักไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาเจ็บปวดหัวใจสลายต่อการจากไปอย่างมาก และเมื่อพบว่าคนขับรถที่ชื่อนรีภัสร์ไม่ได้รับโทษอย่างที่ควรจะได้รับ…กันต์จึงตัดสินใจทำร้ายหัวใจเธอด้วย พิษรัก โดยไม่ทันรู้ตัวว่าได้สร้างแผลให้ตัวเองด้วยเช่นกันพอคิดว่าสาสมใจแล้ว เขาจึงหมั้นและแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนที่ครอบครัวจัดการให้
ทว่าในอีกห้าปีต่อมา กันต์ได้เจอเด็กชายวัยสี่ขวบหน้าตาน่ารักที่แนะนำตัวกับเขาว่าชื่อ “ขนุนน้อยของแม่หนาม” โดยบังเอิญ และทำให้ได้กลับมาเจอนรีภัสร์อีกครั้ง
เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงต้องลองฝากติดตาม “เล่ห์หนามงิ้ว” ด้วยนะคะ คิดว่าระหว่างการอ่านอาจจะมีการด่าทอหมอกันต์ไปบ้าง ฮา… แต่อยากให้ติดตามจนจบนะคะ เพราะระหว่างทางมีเรื่องบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นด้วยค่า 55555
เอาใจช่วยหนุนด้วยนะคร้าบ
—————
คำโปรย
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณกันต์รักหนามบ้างไหม”
กันต์ยกมุมปากขึ้น หยิบแว่นตาจากโต๊ะตรงหน้ามาสวมเพื่อจะมองเธอให้เต็มตา ใช้มือเชยคางให้เธอเงยหน้ามาฟังขณะตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาทว่าชัดเจน
“คิดได้ยังไงว่าแค่มีอะไรกัน ผู้ชายจะรัก”
นรีภัสร์น่าจะช็อกกับคำตอบนี้พอสมควร ดวงตากลมโตแดงก่ำมองหน้าเขานิ่ง ใบหน้านวลขาวซีด สะอื้นแรงจนหอบหนัก แน่นอนว่าหัวใจเธอคงจะขาดวิ่น แหลกสลายไม่มีชิ้นดีเหมือนอย่างที่เขาเป็น…วันนั้น
“แล้วที่คุณกันต์พูดว่า…ชอบหนาม อยากอยู่กับหนาม อยากได้หนาม มัน…มันหมายความว่ายังไงคะ…”
เขายังคงยิ้ม และให้คำตอบเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “มันหมายความตามที่พูดเลยครับ ชอบ…อยากได้ อืม…ก็ไม่น่าเข้าใจยากนะ”
แววตาของกันต์ไหววูบไม่น้อยเมื่อเห็นน้ำตาของเธอที่ค่อย ๆ ไหลออกจากดวงตากลมโตกลิ้งลงบนแก้มเนียน
“คุณไม่ได้…คิดจะจริงจังกับหนามตั้งแต่แรกเหรอคะ ที่คุณกันต์เข้ามาในชีวิตหนามเพราะแค่…แค่อยากได้ตัวหนามเท่านั้นใช่ไหม”
เขารีบปรับแววตาตัวเองให้นิ่งสงบดังเดิมแล้วยอมรับตามตรง “ทำนองนั้น คุณสงสัยอะไรอีกไหม”
“มันไม่เคยมีสักนาที…หรือวินาทีเดียวก็ได้ที่คุณกันต์รู้สึกว่ารักหนามจริง ๆ เลยเหรอ” เธอแค่นเสียงที่สะอื้นเป็นพัก ๆ ถาม
“ผมมีคนที่อยู่ในใจแล้ว”
และจะคงอยู่ตลอดไปไม่มีทางลบลืม…กันต์ไม่ได้พูดประโยคนี้ต่อ เพราะแค่นั้นก็ทำให้หญิงสาวยกมือปิดหน้าร้องไห้โฮดังลั่น
กันต์ลังเลครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายเขาก็ตัดใจพูดขึ้น
“ผมไม่ส่งนะ”
.
.
.
.
ขอบพระคุณทุกคนอีกครั้งค่ะ
มณชยาภา
No Comments