#30ยังจ๋อย EP39 ชวน #เอ๋นิ้วกลม มาทบทวนชีวิตวัย 45 ปี ที่กำลังจะมีหนังสือเล่มใหม่ซึ่งค้นพบคำตอบสำคัญ, มุมมองความจ๋อยในชีวิต, วันที่ยอมศิโรราบต่อความจริง, การผ่าตัดหัวเข่าที่ทำให้เข้าใจความ ‘ปกติ’, ความรู้สึกสั่นไหว เมื่อพูดถึงคุณแม่ และ ‘ชีวิตที่ร่างเอง’ หนังสือเล่มใหม่ ที่อยากชวนทุกคนมา ‘ร่าง’ แผนที่ชีวิต
รับฟังช่องทางอื่นๆ ได้ที่
Spotify : https://open.spotify.com/show/5Ac8aGpOguDm4iiw7aX4g7
Apple podcast : https://podcasts.apple.com/us/podcast/30-ยังจ๋อย/id1696287758
ติดต่อรายการที่ station@thematter.co
#Roundfinger #นิ้วกลม #ชีวิตที่ร่างเอง #TheMATTER
Time Index
00:00 เริ่มรายการ
00:45 มุมมองความจ๋อยในวัย 45 ปี
8:16 ช่วงวัยแห่งการ ศิโรราบ ก้มลงกราบความเป็นจริง
18:41 ผ่าตัดหัวเข่า และการขอบคุณความปกติ
31:24 สิ่งที่ทำให้กลัวในช่วงวัย 40 ปี คือ กลัวสิ่งที่สร้างมาพัง
35:40 พักครึ่งชีวิต ปรับแผนก่อนลงสนามครึ่งหลัง
41:04 ตำแหน่งความสูงที่เราชอบ และหายใจได้สบาย
49:01 เปรียบเทียบชีวิตช่วงวัย 40 ปี เหมือนหนังสือ หิมาลัยไม่มีจริง
52:14 ชีวิตที่ร่างเอง หนังสือเล่มใหม่และคำตอบชีวิตในวัย 45 ปี
56:20 เราเกิดมาทำไม?
1:07:20 Flow Stage อยู่กับปัจจุบัน ตระหนักว่าสิ่งที่ทำอยู่มีคุณค่า
1:14:50 เรื่องที่ทำให้ร้องไห้ง่ายที่สุด คือ คุณแม่
1:30:10 สิ่งที่คิดว่าคนอายุวัย 30 ปีต้องมี…ไม่น่ามีสิ่งนั้น
1:33:10 ถ้ามีการจัดอันดับ เอ๋ นิ้วกลม จะเป็นคนภูมิใจในตัวเองเก่งที่สุดในโลก
1:36:13 การใช้เงินครั้งที่ทำให้หัวใจเต้นแรงที่สุด
1:42:50 ใจเย็นได้กับทุกที่ ทุกเวลา ยกเว้นเมื่ออยู่หลังพวงมาลัย
1:46:40 3 เรื่องที่อยากฝากถึงคนอายุไม่ถึง 30 ปี
1:50:00 ชีวิตที่ดื่มด่ำกับชั่วขณะตรงหน้า
———————————-
ติดตาม The MATTER ได้ที่
– Website : https://thematter.co
– Facebook : https://www.facebook.com/thematterco
– Twitter : https://www.twitter.com/thematterco
– IG : https://instagram.com/thematter.co
37 Comments
หรือที่พี่กวงไม่เข้าสภาวะโฟลว์ เพราะพี่ต้องคอยวุ่นอยุ่กับปากกาและกระดาษในมือพี่ เพราะพี่เอ๋บอกอยุ่ว่าแต่ละช่วงเวลามันสำคัญได้แค่อย่างเดียว และสิ่งนั้นต้องการถุกโฟกัส
ได้ข้อคิดเยอะมากครับ พิธีกรดำเนินได้รายการได้ดีเลยครับ
ปล.เป็นคน(ที่คิดว่าตัวเอง)ใจเย็น แต่หัวร้อนง่ายตอนขับรถเช่นกันครับ
Have a nice day ครับ 😄😄
EP นี้ทรงคุณค่ามากๆ ค่ะ ในฐานะแฟนรายการคุณกวงและคุณนิ้วกลม จะย้อนมาทบทวนฟังอีกบ่อยๆ เลยค่ะ ขอบคุณที่ทำ EP นี้ขึ้นมากนะคะ
สรุปได้ว่า ..
ชีวิตคือการเรียนรู้
ชีวินคือครูที่ไม่เคยหยุดสอน
ชีวิตคือการทดลอง
ชีวิตคือมุมมอง ..
.. ที่ไม่มีใครเหมือนใคร
EP นี้ดีต่อใจ ฟังเพลินมาก ขอบคุณครับ คุณกวงเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีแล้วครับ บางคนเข้ามาฟังใหม่ๆอาจจะไม่ถูกจริต รวมถึงผมตอนแรกด้วย 😅 แต่บอกตามตรงตอนนี้ติดครับ ตามฟังทุก ep แล้วจะหลงรักรายการนี้ครับ ฟีลแบบเพื่อนคุยกันแล้วอินไปกับสิ่งที่เพื่อนเล่า มันต้องแบบนี้
ขอบคุณเรื่องราวดีๆสำหรับพี่ๆทั้ง2เลยครับ พี่คนถาม ถามคำถามได้ดีมากๆครับ พี่นิ้วกลมขอบคุณสำหรับความคิดที่ดีมากๆครับ
นั่งฟังแล้วบางทีที่พี่นิ้วกลมเล่ามันก็ไม่ได้น่าขำอะเขาไม่ได้เล่าเรื่องตลก แต่พิธีกรหัวเราะคิกๆอยู่ตลอด ไม่รู้มีอะไรตลก ลองนึกภาพตามว่าถ้าเราไปนั่งเล้าเรื่องซีเรียสๆให้ใครฟังแต่ฝั่งตรงข้ามนั่งหัวเราะคิกๆ
“ขอบคุณมาก ๆ ครับ ขอบคุณสุด ๆ…แต่ขออีกคำถาม” 😂
ชอบมากค่ะอีพีนี้ ❤
hi my lovely son ครูไม่เคยท้อเลยลูก 61 ปีย่าง 62 ของครูมีพลังและจิตใจแกร่งมาก ลูกเก่งกว่าครูมากนะก้าวไปรูปหล่อของครู ครูให้กำลังใจลูกครูจ้อกกิ่ง 5 วัน /สัปดาห์
พี่เอ๋ทำให้หนูรักตัวเองขึ้นไปอีก🤍🌻
1-12นาทีแรก ทำให้ผมได้เริ่มมองตัวเอง มองความรักที่เจ็บช้ำ ขอบคุณมากๆครับ ต่อไปนี้จะพยายามรักตัวเองแล้วทำความเข้าใจกับโลกนี้ต่อไปครับ❤
พ่อแม่เรารักกันมาเลย เหมือนเค้าจะขาดกันไม่ได้ วันหนึ่งอยู่ดีๆเราก็คิดขึ้นมาเองว่า ถ้าวันนึง''พ่อแม่เราต้องตายจากกัน'' เราอยากให้ใครไปก่อน
ใครที่อยู่เค้าจะอยู่ได้ไหม
วิกฤติชีวิตเพิ่งเกิด ร้องไห้ตลอดเวลา 2 วันเต็ม จู่ๆ อีกจิตที่สูงกว่าก็โผล่มา นอกจากมาคอยสังเกตแล้วยังชื่นชมความสวยงามของโมเม้น จุดที่ต่ำที่สุดในชีวิต มีความสวยงามไม่แพ้โมเม้นอื่นๆ
การดื่มด่ำกับชั่วขณะ มันคือ capability to experience
อีพีนี้ดีสะหาพอตแคสอื่นฟังยากเลย
ฟัง poscasts นี้แล้วสัมผัสได้ว่า พี่กวงฟังผู้ที่อยู่ตรงหน้าด้วยหัวใจจริงๆ เพราะสังเกตได้จากคำถามที่พี่กวงตั้งคำถามถามคู่สนทนา ซึ่งเป็นคำถามที่ลึกซึ้งและผู้ฟังก็เห็นภาพตามด้วยค่ะ 👍🙏🙂
ความจริงไม่มีในโลกเพราะมีมากกว่าหนึ่ง
ผมไม่เคยเห็น นิ้วกลม พูดเร็วและคิดเร็ว ตอบเร็วขนาดนี้เลย
มาดูเพราะนิ้วกลม แต่พิธีกรดูแล้วover actingไปครับ พยักหน้าบ่อยมาก ดูซาบซึ้งดูเห็นด้วยมากเกินไป ผมว่าน่าจะนิ่งกว่านี้ครับ
ฟังเวิ่นๆเว้อๆนิดนีง ตั้งใจฟังแล้วยังงงๆ วนๆเป็นวงกลม
รู้สึกเหมือนโดน distract ตลอดเวลา จากการที่พิธีกรตอบรับมากไป
ชอบ ep นี้มากจริงๆค่ะ
ได้อ่าน" หิมาลัยไม่มีจริง" คือได้หลากหลายอารมณ์ หลายข้อคิดมากๆ คือที่สุดของหนังสือที่เคยอ่านมาค่ะ ❤❤❤👍👍👍
ชอบฟังนิ้วกลมแบบนั่งสัมภาษณ์ ฟังง่ายกว่าช่องนิ้วกลม
เราก็เข่าเสื่อมอายุ 35 เข้าใจคนแก่
หลายเรื่องนิ้วกลมยังไม่ตกผลึกครับ ทำให้งานเขียนดูเบาไปหน่อย
ซอน เฮืองมิน
ปราชญ์แห่งยุคคือนิ้วกลมจริงๆครับ เขาตกผลึกกับตังเองเยอะมากๆ เพราะ อ่านเยอะ ทำความรู้จักตัวเองเยอะ เลยเข้าใจเยอะ ขอบคุณพิธกร ผมฟังEp แรกเลย จะติดตามครับ ปกติ ฟังพี่นิ้วกลมอยู่แล้ว
ชอบพิธีกรค่ะ พิธีกรคนนี้ทุกกิริยาบถ ดูธรรมชาติ ตั้งใจ ให้ความสำคัญทุกอย่างในการถ่ายทำทั้งการฟัง ตั้งคำถาม ให้ข้อคิดไปตามๆกัน เพราะพิธีคนนี้จึงทำให้ดูจบคลิปเลยค่ะ
หนูรู้สึกขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับเทปนี้ หนูในวัน20ปลายๆรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังวิ่งขึ้นพืชิตยอดเขาสูงแต่ก็เหมือนไปไม่ถึงไหนมาตลอด แต่พอได้มาฟังแล้วหนูกลับโล่งใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความจริงแล้วหนูอาจะไม่ต้องการยอดเขาที่สูงจริงๆก็ได้ ขอบคุณจริงๆนะคะ ต่อจากนี้หนูจะใช้ชีวิตเพื่อตามหาระยะที่พอดีของตัวหนูให้เจอได้ในสักวัน
ดีมากกกก ชอบฟังคนแก่กว่าเราหรือคนที่ผ่านปสกมาแล้วมาแชร์มากๆ🙏🏼
แต่ก่อนบ้าวิ่งมาราธอนครับ แต่พออายุเพิ่มขึ้น ถามตัวเองอยู่ว่าจะทำสถิติไม่เพื่ออะไร จะทำไปโชว์ใคร แค่โชว์ในโซเชี่ยวเหรอ ? เลยตกผลึกได้ว่า วิ่งออกกำลังกายแต่พอดี ทำให้สุขภาพแข็งแรง ไม่ได้ต้องบ้าสถิติก็ได้ ไม่เห็นมีประโยชน์อะไรเลย สรุปอย่างหลังมีความสุขกว่าเยอะครับ 🙂
เห็นด้วยกับ นาทีที่ 57-60 ผมเพิ่งเขียนจากแนวคิดประมาณนี้เลย
อัตตาใหญ่เป็น2เท่าของเราเอง
ฉันเก่งๆๆ พร่ำคิดบอกกับตัวเอง ฉันทำได้สิฉันมั่นใจหลังจากพูดคำเหล่านี้ออกไปชีวิตมักเหนื่อยหนัก ความมั่นใจนั้นเป็นสิ่งที่ควรมีแต่หากสำคัญอยู่ที่จุดมุ่งหมายที่ตั้งเป้าเอาไว้มักสูงเท่าอัตตาของตัวตนเสมอ เมื่อเป้าหมายสูงเทียมเมฆความเหน็ดเหนื่อยและความพยายามทั้งหมดถูกใช้ไปสร้างบันไดเพื่อไต่ปีน ยิ่งทุ่มเทเกินกำลังบันไดยิ่งชันสูง ทุ่มเทพากเพียรพยายามปีนป่ายแหงนมองสูงขึ้นสู่เป้าหมายเป็นสำคัญ ยิ่งสูงเร็วยิ่งเก่ง เมื่อเก่งผู้คนยิ่งชื่นชม พร่ำบอกตัวเองในตัวตนถึงผลงานการปีนป่าย ยิ่งสูงเร็วมีคำชมอัตตาในตัวตนก็พองตาม ทุ่มเทปีนขึ้นไปสู่เป้าหมายอย่างมุ่งมั่น เมื่อสูงขึ้นอัตตาก็ใหญ่ขึ้น ยิ่งบันไดชันขึ้นก็ยิ่งต้องทุ่มเทแรงปีนมากขึ้น หากปีนถึงจุดหมายจึงได้ความสุขแต่ด้วยอัตตาที่พองโตจึงต้องปีนต่อ เป้าหมายที่สูงขึ้นไปมีอยู่เสมอ วันทุกวันจึงต้องเหน็ดเหนื่อยไปกับการก้าวหน้าสู่จุดมุ่งหมาย และพยายามสุขให้ได้บนความเหน็ดเหนื่อยนั้น สุดท้ายปีนนานเข้าก็ได้เห็นสัจธรรมระหว่างทาง เห็นผู้คนร่วงหล่นสู่เบื้องล่างจากหลายเหตุผล บ้างร่วงหล่นเพราะการเจ็บป่วย บ้างก้าวพลาดพลั้งร่วงหล่น บ้างก็หมดเวลาหมดเรียวแรงจะปีนต่อ
ฉันทำได้ๆๆๆ พูดคำนี้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้อัตตาแค่เท่าตัวเท่าตน จึงทุ่มเทแรงทั้งหมดไปที่การกระทำหน้าที่ตนให้สมบูรณ์ เมื่อหน้าที่ต้องต่อบันไดจึงต่อ เมื่อหน้าที่ต้องพักจึงพัก เมื่อถึงคราวต้องรักจึงรัก ไม่ตั้งเป้าหมายไว้ที่สูง หากแต่เปลี่ยนจากเป้าหมายกลายเป็นหน้าที่ และมุ่งมั่นทำหน้าที่ในเวลานั้นๆของตนให้สมบูรณ์ เท่านี้ก็จะถึงเป้าหมายได้ทุกวัน
ป.ล.เมื่อตัวเราไม่ใช่ของเราอัตตาของเราจึงหายไป อินนาลิลลาฮิวะอินนาอิลัยฮิรอญิอูน إِنَّا لِلَّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ "แท้จริงเราเป็นกรรมสิทธิ์ของอัลลอฮ์ และแท้จริงเราจะกลับไปยังพระองค์"
ขอบคุณมาก❤
ฟังคุณพูดแล้ว ทำให้คิดว่า ตัวเอง ประมาทเกินไป ในการใช้ชีวิตประจำวัน ขอบคุณมากค่ะ คงต้องปรับปรุงตัวเอง
ชอบสิงฟังแล้วทำอย่างอื่นไปด้วยไม่ได้รู้สึกมีปัญหาอะไรกับรายการ แต่มาอ่านคอมเมนต์เจอศูนย์กลางจักรวาลผู้มีปัญหาหงุดหงิดอึดอัดต้องการให้สิ่งต่างๆเป็นไปอย่างที่ตัวเองต้องการเต็มไปหมด คนพวกนี้ดูไร้ซึ่งความสุข เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานใจ
ชอบมากเลยค่ะ แค่ชื่อหัวข้อก็เข้ามาฟังแล้ว ผู้สัมภาษณ์ดึงประเด็นได้ดีมาก สัมภาษณ์เนื้อหา ถามคำถามแทนคนฟังได้ดีมากๆค่ะ