ถึง ไดอารี่ที่รัก

ที่จริงเราพูดถึงบทนี้ไปแล้ว แต่พอพลิกกลับมาอ่านอีกครั้ง กลับรู้สึกเปล่งประกายกับประโยคที่ต่างออกไป อาจเป็นเพราะว่าฟัง Have a nice day ของคุณนิ้วกลมเกี่ยวกับ  “ลมหายใจ” พร้อมกับที่เราออกกำลังกายไปด้วย

พอกลับมาอ่านบทนี้เลยรู้สึกเปล่งประกายกับประโยคนี้มากๆ (หน้า 150) “…ในความเชื่อของชนพื้นเมืองบางเผ่าพันธุ์ เมื่อจักรวาลแผ่ขยายออกถึงที่สุด ก็จะเริ่มยุบตัว เมื่อยุบตัวลง ถึงที่สุดก็จะระเบิดออก และแผ่ขยายออกอีก เป็นเช่นนี้ไปตลอดกาล จักรวาลกำลังหายใจเข้า-ออก เพียงแค่เป็นลมหายใจที่ยาวนานอย่างยิ่ง…” 

ลึกซึ้ง ลึกซึ้งกว่าที่อ่านไปมาก ถ้าไม่ได้ฟัง Have a nice day เรื่องลมหายใจมาก่อน เราก็คงจะมองข้ามประโยคนี้ไปเหมือนที่ผ่านมา ที่จริงอาจมีหลายประโยคเลยล่ะที่ลึกซึ้งเช่นนี้ แต่เรามองข้ามไป 

ดีใจที่กลับมาเปิดอ่านบทนี้อีกครั้ง ประโยคนี้เป็นคำพูดเดียวกับส่วนหนึ่งใน Have a nice day ของคุณนิ้วกลมวันนี้เลย “จักรวาลกำลังหายใจ” พวกเราเองก็กำลังหายใจ 

และนี่แหละคือกุญแจสำคัญ คือจุดเชื่อมโยงตัวเรากับการมีชีวิต จุดเชื่อมโยงตัวเรากับตัวตนภายใน จุดเชื่อมโยงตัวเรากับจักรวาล สิ่งมีค่านี้มีอยู่ในตัวทุกคนอยู่แล้วตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ขอบคุณลมหายใจ

#สจีย์บันทึก  #สมุดบันทึกระหว่างทาง

ขอบคุณบทที่ชื่อว่า “ครอบครัวของเรา”
#หนังสือ #แห่งใดหรือคือบ้าน โดยคุณนิ้วกลม
สำนักพิมพ์คู้บ 2567/ISBN : 9786168350041

• Facebook
• X
• Line