ถึง ไดอารี่ที่รัก

มาเขียนย้อนหลังเรื่องราวของเมื่อวานจ่ะเธอ เรียกได้ว่ามันดีนะที่เรามาเขียนย้อนหลัง ไม่เช่นนั้นแล้วสิ่งที่จะคุยกับเธอก็คงมีแค่เรื่องเศร้า แต่เมื่อวานนี้มันแตกต่างออกไป เหมือนตอนเช้าฝนตกตอนบ่ายแดดออก เหมือนกินต้มแซ่บแล้วตบท้ายด้วยของหวาน ยังไงน่ะเหรอจ๊ะ ก็เพราะเช้าวานนี้เราร้องไห้หนักมาก แต่พอตกค่ำก็มีเรื่องน่ายินดีเข้ามาแทน

จะเล่ายังไงดีนะ เริ่มจากเรื่องคุณชายเมื่อวันก่อนๆ โน้นแล้วกัน เขาโทรมาปรึกษาเรื่องผู้หญิงของเขา ซึ่งเราเจ็บปวดที่จะฟังมาก ทั้งหวี่ยงทั้งด่าเขาไปเยอะเลยตอนที่รับฟัง พอวางสายมันทรมานมาก แล้วคุณชินก็ไลฟ์สดพอดีเราเลยกดเข้าไปฟังกีตาร์เพื่อฮีลใจ ปรากฏว่าฮีลใจจริง คุณชินซ้อมเพลงแก้วตาขวัญใจจนเรารู้สึกว่าเพลงนี้แหละที่จะช่วยเยียวยาเราในคืนนี้ เราขอคุณชินนำวิดีโอของเขามา Cover ซอด้วง แล้วคืนนั้นเราก็ผ่านพ้นความเจ็บปวดมาได้ด้วยการไม่หลับไม่นอนนั่งแกะเพลงและอัดเสียงทั้งคืน นอนอีกทีก็หกโมงเช้าแล้ว

หลังจากผ่านคืนนั้นมา เราตื่นเกือบเที่ยงของอีกวันซึ่งก็คือเมื่อวาน เราตื่นมาพร้อมกับความเจ็บปวดเรื่องคุณชาย เราพยายามไม่คิดอะไรแล้วทำตัวให้ปกติ เริ่มจากหยิบหนังสือคุณนิ้วกลมขึ้นมาอ่าน ปรากฏว่าเจอประโยคกระแทกใจเข้าเต็มๆ เขาเขียนประมาณว่า “ในช่วงที่ทรมานกับอะไรซักอย่าง ให้นิ่งซักพัก อย่าทุรนทุราย แล้วไม่นานจะพบว่าเราอยู่กับเหตุการณ์นั้นได้เพราะกายใจได้ปรับตัวกับความเจ็บปวด”

เราอ่านประโยคนี้นะเธอ น้ำตามันพรั่งพรูออกมาแทบพิมพ์ต่อไม่ไหว เพราะมันตรงสภาวะที่เราเจ็บปวดอยู่ แล้วเมื่อวานเกิดนึกอะไรไม่รู้อยากอัดคลิปตอนพิมพ์ ก็เลยเก็บภาพร้องไห้ไปโดยปริยาย ไม่อายด้วย จะได้เอาไว้เตือนตัวเองว่า “จะไม่กลับไปแล้ว ในข้อแม้ที่ว่าถ้าเขาไม่ได้รักเรา” 

ซึ่งเขาไม่ผิดเลยที่ไม่รักเรา ความรักมันบังคับกันไม่ได้ แต่เพราะแบบนี้มันเลยกลายเป็นความไม่ชัดเจน เราชอบเขา ตอนแรกเขาก็ชอบเรา แต่ซักพักก็ไม่ชอบเราแล้ว และไปชอบคนอื่นแทน แต่ก็ดันไม่มั่นใจตัวเองจนอยากเทคนนั้นอีกที มุมเราเลยเจ็บปวดมากที่ต้องทนฟังว่าเขาชอบคนอื่นยังไง เพราะนั่นหมายความว่าเราเป็นได้แค่ที่ปรึกษา ไม่มีทางจะเข้าไปอยู่ในหัวใจเขาได้เลย ต้องทนมองเห็นคนที่เรารักไปรักคนอื่น เราไม่สามารถจริงๆ มันเจ็บปวดเกินไป ไม่สามารถรักไร้เงื่อนไขกับเขาได้จริงๆ 

นั่นเป็นเหตุให้เราร้องไห้เป็นผีบ้าอีกครั้ง แต่เราไม่เสียสูญเท่าครั้งก่อน ยังทำในสิ่งที่ควรทำในชีวิตประจำวันไหว แล้วตอนกลางคืน ด้วยความที่เราลงคลิปเพลงแก้วตาดวงใจไว้ในโซเชียล หลายคนเห็น หนึ่งในนั้นคือผู้กำกับโรงละครที่เราเคยแสดงด้วย เขาชวนให้เราไปอัดเสียงสีซออู้เพลงราตรีประดับดาวให้เขา เป็นเรื่องดีที่เราดีใจสุดๆ เลย แต่ด้วยความที่อยู่ไกลมาก กำลังลุ้นอยู่เหมือนกันว่าจะได้ไปมั๊ย

ก็คงต้องขอบคุณคุณชายนั่นแหละ ถ้าเราไม่เสียใจหนักขนาดนั้น คงไม่ฮีลใจด้วยการสีซอเพลงแก้วตาขวัญใจลงโซเชียล ถ้าไม่ลงผู้กำกับก็ไม่เห็น และโอกาสน่าชื่นใจแบบนี้ก็จะไม่เข้ามา

ขอบคุณนะคุณชาย แม้ว่าจะยังรักและเป็นห่วงอยู่มาก แต่พี่ไม่เข้มแข็งพอจริงๆ ที่จะกลับไป ขอโทษด้วยนะ

#สจีย์บันทึก #สมุดบันทึกระหว่างทาง

#เขียน #ไดอารี่ #ความรู้สึก #ถึงไดอารี่ที่รัก #วันละครั้ง #routine 

• Facebook
• X
• Line