บารมี เรืยกอีกอย่างหนึ่งว่า “พุทธการกธรรม” คือ ธรรมซึ่งทำให้เป็นพระพุทธเจ้า
ที่พระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลายต้องบำเพ็ญสั่งสมไปตามลำดับ จนกว่าคุณธรรมที่เป็นพุทธการกธรรมนี้จะสมบูรณ์ จึงจะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าได้

เมื่อครั้งพระโพธิสัตว์เกิดเป็นสุเมธดาบส ได้รับพุทธพยากรณ์จากพระทีปังกรพุทธเจ้าว่าจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต่อไปในอนาคต จากนั้นจึงนั่งขัดสมาธิคู้บัลลังก์เข้าฌานสมาบัต พิจารณาว่าการจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้นั้นต้องปฏิบติอย่างไร จึงได้เห็นพุทธการกธรรม ๑๐ ประการ หรือที่เรียกว่าบารมี ๑๐ ทัศ คือ
๑. ทานบารมี คือ การให้ทาน
๒. ศีลบารมี คือ การละเว้นบาปและความชั่วทั้งปวง
๓. เนกขัมมบารมี คือ การสละไม่พัวพันในเรื่องกาม เรื่องครอบครัว แล้วหลีกเร้นแสวงหาทางหลุดพ้นด้วยการออกบวช
๔. ปัญญาบารมี คือ การเสาะหา แสวงหาความรู้ที่นำไปสู่ความหลุดพ้น
๕. วิริยบารมี คือ ความหมั่นเพียรไม่ท้อถอย กล้าที่จะสู้กับอุปสรรค
๖. ขันติบารมี คือ ความอดทน อดกลั้น ต่อสิ่งที่น่ายินดีและไม่น่ายินดี
๗. สัจจบารมี คือ ความตั้งใจมั่นที่จะทำความดี
๘. อธิษฐานบารมี คือ การตั้งความปรารถนาเพื่อบรรลุเป้าหมาย คือ พระโพธิญาณ
๙. เมตตาบารมี คือ ความปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย
๑๐. อุเบกขาบารมี คือ ความวางเฉยต่อสุขและทุกข์ หรือความยุติธรรม ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง

แหล่งที่มาเนื้อหาบทความ /เว็บไซต์กัลยาณมิตร / kalyanamitra.org

• Facebook
• X
• Line