ถึง ไดอารี่ที่รัก

ขอโทษนะจ๊ะเธอ ถ้าช่วงนี้เราจะมีช่วงเวลาที่ดิ่งมากกว่าช่วงเวลาที่สดใส น้ำตาเราจะไหลตลอดเวลาเลยจากเรื่องคุณชายเมื่อวาน แต่จะพยายามฮึบเขียนบันทึกการอ่านนี้ให้ผ่านไปอย่างที่ดีที่สุดนะจ๊ะ 

มาเริ่มกันเลยนะ วันนี้เราอ่านหัวข้อ “โมเมนต์ทรงจำ” จ่ะเธอ อยากจะบอกว่ามีประโยคหนึ่งที่สะดุดใจเรามาก เรื่องน่าแปลกของการอ่านซ้ำคือ ครั้งแรกกับครั้งที่สองที่อ่านเมื่อหลายวันก่อนเราไม่สะดุดใจกับประโยคนี้เลยจ่ะ ใจเรา Spark Joy เรื่องราวที่ตรงสภาวะในช่วงเวลานั้นๆ ซึ่งแต่ละครั้งอาจเหมือนหรือแตกต่างกันจริงๆ ด้วยนะจ๊ะ

ประโยคที่ว่านั้น คือประโยค (หน้า 56) นี้จ่ะเธอ 

“…ในช่วงเวลาที่ทรมานกับอะไรสักอย่าง 

อยู่นิ่งสักพัก อย่าทุรนทุราย 

ไม่นานนักจะพบว่าเราอยู่กับสถานการณ์นั้นได้ 

เพราะกายใจปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่จนได้ในที่สุด…” 

เธอจ๋า ประโยคนี้ทำเราร้องไห้เหมือนได้ระบายสิ่งที่คั่งค้างในใจออกมา เรื่องเศร้าอย่างแสนสาหัสเมื่อคืน เราบ่ายเบี่ยงด้วยการแกะเพลงแก้วตาขวัญใจและสีวนไปวนมาตลอดทั้งคืน เรียกได้ว่าเพลงนี้ช่วยชีวิตเราไว้เมื่อคืนเลยล่ะ เพลงนี้ทำให้เราเปลี่ยนพลังงานความเศร้าที่มีให้เขาไหลไปอยู่ในบทเพลงแทน แม้ว่าเราจะยิ้มตอนสีก็ตาม นั่นไม่แปลกสำหรับเรา เพราะในทุกๆ ความเศร้าเรามักกลบมันด้วยรอยยิ้ม เราเคยชินแบบนั้นไปซะแล้ว พอเราอ่านประโยคนี้ เราเลยน้ำตาแตกมาก ขนาดที่ตอนนั่งพิมพ์ก็ยังน้ำตาแตกเลย

มาเล่าถึงว่าทำไมคุณนิ้วกลมถึงเขียนประโยคนี้กันซักหน่อยดีกว่า เดี๋ยวจะกลายเป็นเขียนไดอารี่เพียวๆ มากกว่าจะเป็นไดอารี่บันทึกการอ่าน เราขอเขียนตามความเข้าใจของเรานะ คือคุณนิ้วกลมเขาบอกประมาณว่า “โมเมนต์ความทรงจำ” น่ะ คือส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตเป็นชีวิต ไม่รู้สึกว่างเปล่า เพราะถ้ามนุษย์เราอยู่อย่างเรียบเฉยสุขสบาย ไม่มีโมเมนต์ทรงจำอะไรเลย มนุษย์จะรู้สึกว่างเปล่าไร้ความหมาย ดังนั้นเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาน่ะจึงมีค่ามากๆ เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเติมเต็มชีวิต

แล้วบทนี้อ่ะ คุณนิ้วกลมเขาไปอาบโคลนที่เฮลส์เกต (Hell’s Gate) ในโรโตรัว (Rotorua) ค่าใช้จ่ายก็แพงอยู่ แต่ถามว่าเขาได้อะไรกลับมา เขาได้โมเมนต์ทรงจำยังไงล่ะ แถมเป็นโมเมนต์ทรงจำของเขาในวันนั้นที่ช่วยฮีลใจคนอ่านแบบเราในวันนี้ด้วย ยังไงน่ะเหรอ

ก็ตอนไปอาบโคลน ต้องพอกโคลนใช่มั๊ย จากนั้นพอล้างตัวแล้วก็จะไปแช่ตัวในน้ำเย็นจัด แล้วค่อยไปจุ่มตัวในน้ำพุร้อนที่ร้อนจัดอีกที และช่วงก่อนที่คุณนิ้วกลมจะแช่ตัวในน้ำเย็นจัดนี่แหละ เขาถามฝรั่งคนหนึ่งว่า “หนาวไหมครับ” เขาคนนั้นตอบว่า “น้ำเย็น แต่ถ้าคุณลงมาแล้วนั่งนิ่งๆ ได้ สักพักจะอยู่ได้ ถ้ายุกยิกคุณจะหนาว” คำตอบนี้เป็นที่มาของประโยคประทับใจของเราที่สุดครั้งนี้ 

ถ้าเอามาเตือนใจตัวเอง เมื่อคืนเราก็ทำถูกอยู่นะ เราอยู่นิ่ง ไม่คิดถึงเหตุการณ์นั้น แต่เปลี่ยนมันมาเป็นบทเพลงแทน แต่เมื่อเช้าพอเรานิ่งได้ไปมากพอ เอาใจลงไปเกาะเหตุการณ์เลยกลายเป็นร้องไห้ขึ้นมาอีก แต่พออยู่นิ่งๆ กอดตัวเอง ปลอบตัวเองก็ดีขึ้นขอบคุณข้อความล้ำค่าในบทนี้มากๆ นะคะ

ขอบคุณ “โมเมนต์ทรงจำ”

#หนังสือ #แห่งใดหรือคือบ้าน โดยคุณนิ้วกลม

2567/ISBN : 9786168350041

#สจีย์บันทึก  #สมุดบันทึกระหว่างทาง

#วินัย #routine #พัฒนาตนเอง #อ่านหนังสือ #วันละนิด

• Facebook
• X
• Line