“คุยงานจริงจังทีไร สื่อไอเดียให้อีกฝ่ายเข้าใจตรงกันไม่ได้สักที”
“พยายามอธิบายเรื่องยากให้ง่าย แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง”
“อยากจะโพสเล่าเรื่อง แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน”

– ฉีกกฎ ฉีกหลักการว่าด้วยเรื่องของหลักการสื่อสารขั้นเทพทุกๆข้อไปก่อน
เพราะหนังสือเล่มนี้คือแก่นแท้ ที่แน่นอน (กว่า) คือจุดเริ่มต้นของสสารเลยก็ว่าได้

เพียงก่อนจะรวบรวมเป็นภาพใหญ่ ไอจุดแต่ละจุดเราเข้าใจมันดีรึยัง ?

หรือพูดง่ายๆ เราจะอธิบายเรื่องราว สื่อสาร โน้มน้าว หรือขายของ “เราเข้าใจในทุกมิติของเรื่องนั้นมากพอรึยัง?” เราเชื่อมต่อจุดต่างๆเป็นภาพใหญ่ได้รึยัง

“ถ้าเรารู้รอบ รู้ลึก รู้จริงและอินตาม” การพูดมันจะเป็นธรรมชาติมาก
และความธรรมชาตินั่นแหละ คือจุดพีคของการโน้มน้าวตามโดยธรรมชาติด้วยเช่นกัน

อย่างแรกที่คุณอุเมะดะแนะนำคือ
1.การใช้ “ปากกาหัวใหญ่”
“ ความใหญ่ของตัวหนังสือ=ความเชื่อมั่นในตัวเอง”

2. เขียนสิ่งที่อยู่ในหัวใส่กระดาษ อย่าใสลงสมุด

3. คิดต่อด้วย “วิธีคิดรูปตัว T” คือการทวนซ้ำว่า “จริงหรือไม่? ทำไม? แล้วไง? ”

4. จับกลุ่มกระดาษสิ่งที่เป็นพวกเดียวกัน

5.ลองอุดช่องโหว่ของแต่ละกลุ่ม อะไรขาดอะไรเกิน

6.ต่อยอดความคิด หรือลงดีเทลเพิ่มในแต่ละกลุ่ม หรือขยายความก็ได้

7.ลองคิดตรงกันข้าม กับสิ่งที่เราเขียน จะช่วยขยายามุมมองความคิดของเราได้เยอะขึ้น

8.ลองคิดจากมุมคนอื่นดู วิธีนี้จะทำให้พบกับความคิดที่เราอาจคาดไม่ถึงก็ได้

9.อย่ากดดันตัวเองว่าต้องตอบให้ได้ไวที่สุดทุกข้อ อย่ารอให้ว่างค่อยทำ เพราะจะ=ไม่ว่างก็ไม่ทำ %การทำมันจะน้อยกว่า

10.การอธิบายโดยละเอียด ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เข้าใจมากขึ้น

11.ให้ลองอ่านออกเสียง หรือลองพูดให้ตัวเองฟังดู

การสื่อสารเปรียบเหมือนการปรุงอาหารเริสรส
ถ้าวัตถุดิบดี(ความคิด) วิธีการปรุง (การพูด) ก็ไม่ต้องทำอะไรกับมันมาก
เชฟที่ปรุงอาหารโดยน้อย เพื่อชูรสชาติวัตถุดิบเด่นให้มาก ย่อมมีค่ามีราคามากกว่า อาหารที่ปรับแต่งให้อร่อย แต่เอาอะไรทำให้เรากินก็ไม่รู้ จริงมั๊ย ?

• Facebook
• X
• Line