ผิดหรือไม่ รู้สึกไม่ชอบ “พ่อแม่” ของตัวเอง เมื่อคนที่บ้านไม่ใช่ Safe Zone – Alljit X รัชดาภรณ์ นักจิตวิทยาคลินิก EP. 18
00:00 l เริ่ม
01:20 l ความคิดที่ไม่ชอบพ่อแม่ตัวเอง เกิดขึ้นได้อย่างไร ?
04:00 l คนเป็นพ่อแม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรลูกก็ได้จริงหรือไม่ ?
05:05 l ไม่ชอบพ่อแม่ตัวเอง แบบนี้เราเป็นคนเลวหรือเปล่า ?
06:40 l ช่วงอายุวัยไหนที่จะไม่ชอบพ่อแม่มากที่สุด
08:00 l ภาพจำในวัยเด็ก ส่งผลต่อพฤติกรรมตอนโตหรือไม่ ?
09:39 l รู้สึกไม่ชอบพ่อแม่จนอยากฆ่าตัวตาย ทำยังไงดี ?
11:12 l จัดการกับความรู้สึกแบบนี้อย่างไรดี ?
17:30 l เป็นไปได้ไหมที่ไม่ชอบพ่อแม่โดยไม่มีสาเหตุ ?
20:00 l สรุปรู้สึกไม่ชอบพ่อแม่ตัวเอง
#นักจิตวิทยา #พ่อแม่ #ไม่ชอบพ่อแม่
ฟัง Alljit Podcast ในช่องทางอื่นๆ
Spotify – https://open.spotify.com/show/6cI6XXv5JzS8iTRgA7KDc2
Apple Podcast – https://podcasts.apple.com/us/podcast/id1588612698
Google Podcast – https://podcasts.google.com/feed/aHR0cHM6Ly9mZWVkLnBvZGJlYW4uY29tL2FsbGppdC9mZWVkLnhtbA
Podbean – https://alljit.podbean.com/
Blockdit – https://www.blockdit.com/alljit
41 Comments
พูดความในใจ ระบายกับเราได้ฟรี 💓
บนแอปพลิเคชั่นออลล์จิต Alljit
ดาวน์โหลดของ IOS
https://apps.apple.com/th/app/alljit/id1549529345?l=th
ดาวน์โหลดของ Android
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.alljit
อายุ32แล้วนะค่ะ มีครอบครัวแล้ว เรียนไม่จบวุฒิน้อยทั้งแฟนและเรา แต่เราโดนแม่ด่าทอ ดูถูกแช่งลูกให้ลำบาก ไม่มีวันเจริญ เนรคุณ อกตัญญู เสียใจหนักมากค่ะ เครียดมากเลยทำยังไงดีค่ะ และพ่อยังบังคับให้เราไปขอโทดเค้าอีก แต่เรายังไม่ได้ทำอะไรท่านเลย เค้าจะทำร้ายร่างกายด้วยค่ะ ไม่อยากอยู่เลย กลัวด่วย สงสารลูกสาวตัวเองต้องมาเจอยายตาแบบนี้
ตอนนี้กำลังเป็น รู้สึกเขาไม่รัก เขารักแต่น้องทั่งที้งที่เราทุ่มเทดูแลเขามาคนเดียว เบื่ออยากออกไปจากจุดนี้ นับวันถอยหลังเลย
ใช่เครียดมาก ค่ะ เพราะ ภาวะเศรษฐกิจ หลายอย่าง
ไม่มีงานทํา
งานสุจริต และ หายาก
พ่อแม่ทำให้หนูร้องไห้จนกลายเป็นโรงเศร้า
เราเป็นลูกคนเล็กที่อยู่กับแม่ ดูแลแม่ เราว่าเราทำหน้าที่ตรงนี้ดีมากพอสมควร แต่ทำอย่างไร ก็ไม่เคยดีพอ สำหรับเขา เอาเรื่องของเราไปบอกพี่สาวเรา เราเราทำอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่เคยพูดปกป้องเรา เพราะเราไม่ได้ทำงาน ว่างงานไม่เคยให้เงิน เราเสียสละไม่ไปทำงาน เพราะแม่ให้อยู่เป็นเพื่อนตินพ่อเสียใหม่ๆ เราตัดสินใจพลาดไป เราน่าจะไปทำงาน จะได้ไม่ต้องมานั่งอึดอัดใจและไม่มีความสุข เขาไม่เคยปกป้องเราเลย ทุกวันนี้ พอเราหันหลังออกจากบ้านก็นั่งนินทาเรากัน มันเจ็บมากเลย มันน้อยใจมากๆเลย
เราเกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่ตีกันอย่างรุนแรงทุกวันจนพ่อตาย พอเราโตมาเราไม่ได้เป็นแบบพวกเขาเลย เราระงับอารมณ์ตัวเองได้ดีมาก ไม่ชอบการปะทะ เพราะมีแม่ที่คอยปลอบใจตลอด
สังคมนี้ พ่อแม่เห็นลูกเป็นตู้กดเงิน อ้างบุญคูณ พอลูกสดทนพาพ่อแม่ไปไว้บ้านพักคนชราเพื่อทดแทนคุณก็ถูกประเมินว่าเป็นลูกเลว 😅โชคดีเราตัวคนเดียว ไม่มีทั้งพ่อแม่และลูก
ส่วนตัวที่เป็นอยุ่ทุกวันคือ แม่ รักลูกไม่เท่ากัน แม่รักน้องชายมากกว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ไม่เคยดีเลย ให้ทุกอย่าง ให้เงินเดือนทุกบาทตั้งแต่ทำงานได้ แต่ก็ไม่ดีขึ้น เสียดสีด่าทอ ทำร้ายกับคำพูดทุกอย่าง เราคิดว่าไม่ใช่เซฟโซนของเรา จนเราคิดว่าเราไม่ใช่ลูกของแม่คนนี้ แม่คงเก็บเรามาเลี้ยง คิดแบบนี้มาตลอด ตอนนี้ก็คิดแบบนี้ค่ะ 🥺🥺🥺
ผมทุกวันนี้เศร้ากับการช่วยแม่โกหกที่บ้านหลายๆอย่างจนสุดท้ายชีวิตผมรู้สึกเหมือนตอนนี้พังแถมยังโดนแม่โยนความผิดทั้งหมดมาที่ผมอีก😥 อยากระบายหลายอย่างมากขอแปะบันทึกที่ผมบันทึกมาช่วงๆนึงนะครับ😓
ปัญหาครอบครัวส่งผลต่อพลังงานการใช้ชีวิตจริงๆครับ
ตอนนี้ อายุ40พอมองย้อนกลับไป ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ ณ.ตอนนี้มีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เกิดขึ้น ทำให้เรา อ่อ ที่ฉันต้องมีการเป็นอยู่แค่นี้เป็นเพราะ กฏจากพ่อแม่ที่ตั้งขึ้นมา ให้ฉันต้องรับผิดชอบพี่น้องบางคนจนฉันไม่ค่อยเหลืออะไรเลย ทุกครั้งที่แม่เอ่ยปากขอ ฉันก็ต้องให้ตลอด พอเวลาฉันบอกไม่มีมั้ง ก็ต่อว่าใส่น้ำเสียงกับฉัน จนฉันร้องไห้ และแอบร้องไห้บ่อยครั้ง และอีกอย่างถ้าแม่ต่อว่าใครได้รึขึ้นเสียงกับใครได้ เขาก็จะทำกับคนคนนั้นเสมอเช่นฉัน
ผมมีปมมา 10 กว่าปีแล้ว
เขาทำกับผมมาเยอะมาก
ผมยอมละทิ้งพ่อแม่บ้านและญาติ
พวกเขาไม่ใช่ที่เซฟโซนของผมอยู่ดี
ต่อให้เขาใจดีกับผมแค่ไหนสุดท้ายเขากลับมาทำร้ายผมอยู่ดีผมไม่แคร์ไม่โอเคกับพวกเขา
พวกเขามันปีศาจ
ถึงขึ้นเกลียดเลยค่ะอยู่ด้วยเเล้วรู้สึกหดหู่ใจมากๆอยู่เเล้วไม่มีความสุขเพราะเขาทำตัวชั่วร้ายทำตายร่างกายทำร้ายจิตใจเเซะพูดจาไม่เีกับเราเรารุ้สึกเหนื่อยมากเวลากลับมาบ้านละมาเจอเหนื่อยสุดๆพ่อเเม่ดีๆเขาไม่ตบตีลูกเเบบนีัปากบอกรัก้ลยทำการกระทำมันไม่ใช่😢😢
อย่างกับแม่ผมนะผมไม่พูดมากอยากให้แม่พูดด้วยดีๆแม่ผมใส่แต่อารม
ไม่มีใคร 100% เป็นพ่อแม่เนี้ย ลำบากเนาะ ต้องถูกใจลูกทุกอย่าง ลูกสมัยนี้เรียกร้องจนไม่มีวันสิ้นสุด
**ฟังทางนี้นะครับ***
ใครเห็นเม้นนี้ของผม…โปรดอ่านต่อ
-ผมรอดพ้นจากความอยากตายมาแล้ว …ผมตื่นมาสู้กับโรคจิตเวช(4 คิดว่า 4 อาการ)
PTSD, Bipolar, Dispression and I was fucking toxic people before. 😂
Toxic จนขนาดแฟนที่รักกันมากๆตั้งแต่ ม.5 + 13 ปี ยันจบ กำลังซื้อทองจะไปขอเขา แต่เขาคงคิดมานานแล้วว่าไปดีกว่า ก็โอเคนะผมสงสารเขามาตลอดที่ต้องมาอยู่กับคนสุขภาพจิตแย่ๆแบบผม ตั้งแต่วันที่นิ้งเขาไปก็ 2 ปีแล้วครับ 2 ปีที่อยากตายทุกวัน ผมออกไปรู้จักโลก ออกไปรู้จักตัวเอง ผมค้นหาความสามารถที่ผมไม่เคยทำ ไม่เคยลอง และไม่เคยคิด เชื่อมั้ยครับ….
ผมได้คำตอบเมื่อประมาณต้นๆปี 67 มันทำให้ผมรู้ว่า เห๊ยมึงทำได้แน่ อย่าเพิ่งไปหาที่ตายนะ เพราะมึงยังมีหลายสิ่งอย่างที่มึงสามารถเพิ่มทักษะให้กับตัวเองถ้ามึงทำภารกิจนี้สำเร็จจนแก่ตัวไม่มีแรง..หลังจากนั้นถ้ามึงอยากตายอยู่ก็เชิญ
ผมจะขอใช้ชีวิตหลังจากนี้ทุ่มเทให้กับแพทยศาสตร์ ผมจะช่วยชีวิตผู้คนให้ได้มากที่สุด เท่าที่มือ 2 ข้าง ขา 2 ข้าง ตัวของผม จิตวิญญาณที่พร้อมถวายเพื่อคนอื่น ผมจะไปอยู่รพ.แทบชนบท และผมจะทำมันได้
-เออ 😂😂😂 โม้พร่ำไปทั่วฟิสิกส์,ชีวะ ยังเก็บไม่หมดเลย
-ที่ผมอยากบอกทุกคน คือ ใครอยากตาย ใครยังเศร้า
นายทักเรามา เดี๋ยวเราจะไปหานาย เราจะไปรู้จักนายหรือเทอหรือตุ๊ด จะเกย์ไบต้นดอกอะไร ทักมา "กูจะไปขอเป็นเพื่อนใหม่ที่เข้าใจความเศร้าของพวกมึงแน่นอน"
"อย่าเพิ่งอยากจะตาย กูจะไปช่วยมึงค้นหาตัวตนของมึงเอง"
ท่องเอาไว้นะพรรคพวก
*มึงคือคนมีประโยชน์*
**ตายได้แต่ห้ามตายโง่ๆไร้สาระ** เข้าใจมั้ย
แน
พิอ
นึกว่าเป็นคนเดียว อ่านคอมเมนท์แจ่ละอันคือเหมือนได้เพื่อนที่เข้าใจความรุ้สึกมาก แม่เราเป็นคนมีภาวะทางจิตไม่ปกติ เราเป็นคนเลี้ยงเขา แต่ในทุกวันก็ต้องเจอปัญหาทางด้านอารมย์เขา จนมันซึมซับทุกวันๆๆเรื่อยมา หลังๆเราหงุดหงิดง่ายขึ้น เพราะเหนื่อยจากที่ทำงานแล้วยังต้องมาเหนื่อยใจกับคนที่บ้านอีก สภาพแวดล้อมไม่โอเคเลย คือเกลียดมากๆอยากหนีไปอยุ่ที่อื่น บางครั้งทะเลาะกันเพียงเพราะเขาหลอนเองคิดเองเออเองว่าเราเอาของเขาไป ก็พูดจาเสียงดังหาเรื่อง พูดด่าบ่นไม่หยุด จนมีความคิดอยากฆ่าตัวตาย บางทีอารมย์มันพีคมากอยากทำร้ายร่างแม่ด้วยซ้ำ แต่สำนึกมันคอยตอกย้ำว่านี่คือแม่ 😢 มันทรมานมากเลยนะกับการอยุ่ร่วมกับคนจิตไม่ปกติ
ตอนเราอยู่ป 1เราเคยโดนพ่อทำโทษด้วยการจับข้อเท้าทั้งสองเท้ามัดรวมกันแล้วแขวนห้อยหัวไว้กลับขื่อบ้านเพียงเพราะใช้ให้ไปซื้อของไม่ทันใจ
อาหารของเรามื้อแรกคือ 15:00 น ของวัน
ตอนเราเด็กๆเราเคยโดนพ่อตีด้วยไม้ที่มีตะปู
ทำให้ตะปูปักขาต้องไปเอาทั้งไม้ทั้งตะปูออกที่โรงพยาบาล
พ่อและแม่เราติดทั้งเหล้าและการพนัน
สวนแม่ติดแต่การพนันทะเลาะวิวาทกันทุกวันตีกันหัวร้างข้างแตกแม่เราล้างก้นเราด้วยหลังเท้าตอนเราเด็กๆเราซักผ้าด้วยกันใส่ลงไปในกะละมังแล้วเหยียบๆนี่คือชีวิตจริงไม่ใช่ละคร
มันคือสิ่งที่เราจำได้ไม่เคยลืม
แม่ชอบโมโหแม่ชอบพูดไม่ดีกับเราแม่ชอบตีเราตลอดทําไรจิตใจเรา😢
เวลาเจอหน้าแม่แล้วรู้สึกอึดอัด ไม่อยากเจอไม่อยากเห็นปต่ด้วยหน้าที่การงานเลยจำเป็นต้องเจอครับ😢😢😢
เสียสุขภาพจิต toxicมากใครไม่เจอไม่มีวันรู้หรอกเกลียดมากจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ตอนนี้
สิ่งที่เราเจออาจจะไม่ใช่เรื่องที่หนัก แต่มันทำให้เรารู้สึกว่าไม่เป็นตัวเองเลย เขาพยายามควบคุมเราให้โตไปเป็นคนที่เขาอยากให้เป็น แต่เราไม่ได้อยากโตไปเป็นคนแบบนั้น เราอยากโตไปเป็นตัวของเราเอง เราอาจจะไม่ใช่ลูกที่ดีสำหรับเขา เพราะเราไม่ได้มีวินัยมาก เราไม่ได้เคร่งเครียดจริงจังกับชีวิตแบบที่เขาต้องการให้เราเป็น เราเป็นแค่วัยรุ่นคนนึงที่ใช้ชีวิตง่ายๆ อยากสนุกกับชีวิตวัยรุ่นให้เต็มที่ก่อนจะต้องโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบมากขึ้น เราเข้าใจว่าเขาเป็นห่วง เข้าใจว่าเขาอยากให้เรามีชีวิตที่ดีมาตลอด แต่ก็รู้สึกมาตลอดว่าเขาพยายามควบคุมให้เราเป็นตามที่เขาต้องการ จนบางที เราสูญเสียความเป็นตัวเองเวลาอยู่กับเขา อย่างเช่น เราเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือตอนก่อนนอน เพราะมันเป็นเวลาที่เงียบไม่มีเสียงรบกวน แต่พอเขาเห็น เขาก็จะมาคุยกับเราแบบจริงจังมาก ว่าห้ามเราอ่านหนังสือตอนก่อนนอนเพราะมันเสียสายตา เราก็เคยถามว่า แล้วถ้าอ่านในที่ที่แสงเพียงพอได้มั้ย เขาก็บอกว่าไม่ได้เพราะมันไม่ใช่แสงธรรมชาติ ช่วงหลังๆเราก็เลยไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเลย หรือ วันหยุดเราอยากนอนดึกเพราะคุยกับเพื่อนๆแล้วตื่นสายๆ เราก็จะโดนบ่น แล้วทุกอย่างที่เขาพูด เราก็ต้องรับปากหมด เพราะเขาบังคับให้เรารับปาก และบังคับให้รักษาคำพูด เราไม่กล้าเป็นตัวเองเลยตั้งแต่จำความได้ เราเหนื่อย เหนื่อยมาตลอด แต่ยังมีแม่ เราเลยไม่กล้าจะทำร้ายตัวเอง เพราะกลัวแม่เสียใจ
พ่อแม่ส่วนใหญ่เป็นโรคประสาทกับโรคจิต มันคือความจริงแต่ไม่ยอมรับกัน
รักแฟน ากว่าพ่อแม่
แฟนไม่มีบ่น
ดูนักติตไม่ค่อยเข้าใจนะคะ แถไปเลย
ไม่ชอบเลยทำอะไรก็ผิดที่ไม่มีตังก็ให้
ฟังแล้ว แค่เปิดประเด็นเพื่อให้คนอื่นเข้ามาระบาย แต่ไม่ได้ประโยชน์ หรือคำแนะนำอะไร
ผมเป็นคนนึงที่โดนแม่แท้ๆตำหนิและมองผมในแง่ลบๆมาตลอด ทำดียังไงก็ไม่ดี จนสูญเสียความมั่นใจในตัวเอง
รักมากก็โกรธมาก เรารู้ว่าที่เขาทำนั้นเพระเป็นห่วง หวังดีต่อ เรา แต่บางทีวิธีการของเขาก็ทำให้เราเจ็บปวด
เเม่ให้ผมไปตายทำไงดี
ขอระบายคลิปนี้เลยว่ารู้สึกว่าแม่เป็นคนที่หน้ารำคาญยังไงไม่รู้แต่ทุกวันนี้เราโกรธแบบบ่อยมาก ร้องไห้ เครียดเกือบทุกวันคิดมากเยอะ เพราะแม่เป็นคนที่บ่นแล้วรำคาญที่สุด รู้ว่าที่เขาทำเพราะรัก แต่เวลาเขาบ่นหรือเขาใช้ เราไม่ชอบเลย บางครั้งเราต้องการอยู่เฉยๆ แม่ก็ชอบใช้ไปนู่นไปนี่และเอาเราไปเปรียบเทียบ ว่าลูกคนอื่นเขายังทำกันเองทำไมต้องเรายังต้องให้แม่ทำ บางครั้งเราเหนื่อยกับงานบ้านมากๆ ทั้งล้างจานและอะไรหลายๆอย่าง พี่สาวเราก็น่าเบื่อชอบใช้ให้ทำอะไรไม่รู้แล้วบอกตัวเองขี้เกียจทำเอาเราอยากฆ่/เขาเหมือนกัน เราเกิดมาในครอบครัวที่ใช้อารมณ์เราถูกเลี้ยงมาทางฝ่ายยายเรามากกว่า เขาชอบบ่นชอบด่าชอบว่าและเลี้ยงดูเรามาผิดๆ แต่เราก็ทำไรไม่ได้และเวลาโกรธเราจะร้องไห้เพราะรู้ว่าทำไรไม่ได้ เราได้แต่ควบคุมความฌกรธและระบายอารมณ์โดยการร้องไห้ตลอด เพียงแต่แม่หรือพี่สาวเราพูดนิดเดียวเรารู้สึกรำคาญมาก เรานอนอยู่ดีๆกำลังฟังเพลงหรือดูคลิป แม่ก็ชอบเอาเท้ามาเตะขาเราและคิดว่าเรานอนแล้วทั้งๆที่แสงโทรศัพท์ส่องจากผ้าชนาดนั้นเราเป็นคนที่ติดหูฟังและชอบคลุมโปง เราเบื่อกับแม่เรามากๆ
ผมมีเพีอนไม่แม่
ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ค่อยกอดใครก็มีกอดเพื่อนบ้างแม่เพื่อนกอดบ้างแต่รู้ล่ะว่าไม่ใช่แม่ตัวเอง/ภนิตา
กรรมเก่า จะหาวิธีแก้กรรม
พ่อเราบังคับทุกอย่าง แม้แต่เรื่องกิน การเรียน ความรัก จนถึงเรื่องงาน ชอบพูดกรอกหูว่าพ่อแม่จะได้สบาย แต่ไม่คิดถึงความต้องการของเราเลย เห็นแก่ตัวมาก ชีวิตหน้าขอให้ได้เกิดในครอบครัวที่ดีกว่านี้ด้วยเถอะ