(หน้า 49) “…เมื่อคุณมีความเคารพให้กับตัวเอง การสะดุดล้มบ้างบางครั้งบางคราวทำให้คุณสามารถหัวเราะให้กับตัวเองได้อย่างไม่ตื้นเขิน เมื่อคุณมีความรักและความเคารพให้กับตัวเอง การที่ใครบางคนไม่ยอมรับจะไม่ใช่สิ่งที่คุณกลัวหรือพยายามหลีกหนี…”

ที่จริงประโยคนี้ไม่ใช่ประเด็นหลักในบทนี้ด้วยซ้ำไปค่ะ แต่ด้วยสภาวะใจจีในตอนนี้ที่ทั้งรู้สึกผิดหวังและล้มเหลว ก็เลยชอบประโยคนี้ขึ้นมาน่ะค่ะ ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ในช่วงนี้ทำให้จีรู้ว่า การที่เราซึบซับสิ่งฮีลใจเข้าไปได้แค่ในสมอง ไม่ได้เข้าไปถึงใจจริงๆ พอเกิดเหตุการณ์ผิดหวังขึ้น จีก็ไม่สามารถรับมือกับมันได้เลยแม้แต่น้อย รู้สึกพังและแหลกสลายอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

ถึงจะรู้แบบนั้น จีก็ยังเชื่อว่า การปล่อยให้พลังงานดีๆ ถ้อยคำดีๆ ในหนังสือได้ไหลผ่านสมองเข้ามาบ้าง คงจะดีกว่าให้พลังงานแย่ๆ สะสมคั่งค้างกัดกินจิตใจจนดิ่งลงไปทุกวันๆ 

มาถึงตอนนี้ แม้ใจลึกๆ จะยังคงปฏิเสธความผิดหวังและความล้มเหลว ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นในชีวิตเลย เพราะทุกครั้งที่มันเกิดขึ้น จีรู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจริงๆ แต่ในอีกทางหนึ่ง จีก็อยากที่จะยอมรับความจริงของชีวิตได้บ้าง อยู่กับมันให้ได้ ไม่ว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม

เขียนมาถึงตรงนี้ก็ไม่อยากจะจบบทด้วยความสิ้นหวังเลยค่ะ แม้จะผิดหวัง แต่ก็ไม่อยากสิ้นหวังค่ะ คุณลูกศรเขียนฮีลใจในเรื่องนี้ไว้ในหน้า  47 ค่ะ จีจะไม่คัดลอก แต่จะอธิบายรวมๆ ว่า ความผิดหวังหรือความล้มเหลว เป็นขั้นตอนหนึ่งของการเรียนรู้ในชีวิต คุณลูกศรใช้คำว่า มันคือภาพลวงตา ในความเข้าใจของจีก็คือ ถ้าล้มเหลวแล้ว “หยุด” มันก็จะเป็นความล้มเหลวจริงๆ แต่ถ้าล้มเหลวแล้ว “ไม่กลัวที่จะเดินหน้าต่อ” ความล้มเหลวนั้นก็จะเป็นแค่ภาพลวงตาค่ะ 

ซึ่งสิ่งที่ทำให้คนเรา “หยุด” เมื่อต้องพบเจอกับความล้มเหลว ก็คือ “ความกลัว” คุณลูกศรเขียนถึงหนทางก้าวข้ามความกลัวไว้ว่า “…ความกลัวจะขจัดไปได้ด้วยความรัก ความรักที่มีต่อตัวเอง ความรักที่มีต่อสิ่งที่ทำ ความรักที่มีต่อผู้อื่น ความรักที่มีต่อโลกใบนี้ เมื่อคุณมีความรักอยู่ในใจ ความกลัวจะไม่มีที่อยู่… ”

ท้ายสุดนี้ขอฝากประโยคนี้ในหนังสือไว้ค่ะ 
“ความกลัวเคาะอยู่ที่ประตู
ความรักเปิดประตูขานรับ
แต่กลับไม่พบอะไรอยู่ที่นั่น”

เมื่อความรักเปิดประตูขานรับ ความกลัวจะจางหายไป แด่หัวใจที่แตกสลาย…  

#บันทึกหนังสือ บทที่ 2 อย่าตายไปพร้อมกับพรสวรรค์ที่ยังอยู่ในตัวคุณ
#แค่เปลี่ยนที่ใจโลกทั้งใบก็เปลี่ยนตาม
โดยคุณคณิตศร เอี่ยมวงษ์ศรีกุล
2562/ISBN : 9786160833634

บันทึกเมื่อวันจันทร์ ที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ.2567
#สจีย์บันทึก

#วินัย #routine #พัฒนาตนเอง 
#อ่านหนังสือ #อ่านวันละนิด #ฮีลใจ

• Facebook
• X
• Line