🕊05:45 น. (ณ บนรถไฟ)​ เรานั่งรถไฟชั้น 3 จากพัทลุงจะไปลงหัวหินระยะทางก็ไกลมากอยู่ ใช้เวลาข้ามคืนในการเดินทาง การนั่งรถไฟชั้น 3 นั่นแปลว่า เราจองตั๋วนั่ง ไม่ได้จองตั๋วนอน เราเลยไปนอนเบาะตรงข้าม (เอ้า! ไหนว่าไม่ได้นอน 😆)​

เป็นเรื่องโชคดีของเรามากๆ ผู้คนในคันเดียวกัน  หลายคนต้องนั่งทั้งคืน แต่หลายคนก็ได้นอน แล้วแต่ว่าที่ตรงข้ามนั้นจะว่างรึเปล่า

การเดินทางครั้งนี้ทำให้เรานึกถึงหนังสือ #อินเดียจาริกด้านใน เล่ม 1 ของอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ที่ท่านไม่โมโหต่อความยากลำบาก แต่เข้าใจและเมตตาต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เราก็จะทำแบบนั้นบ้าง เราไม่ได้บอกว่าการที่เรานอนขดตัวอยู่บนเบาะนี้คือความยากลำบากหรอกนะ แม้ว่ามันจะเมื่อยเอาการก็ตาม 😆

เราแค่อยากจะบอกว่ามันเป็นประสบการณ์ที่วิเศษไปเลย นอนขดตัว หนาวตากลม หนุนกระเป๋าเป้ ฉึกฉักอยู่บนรถไฟ

และแล้วเราก็ถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันในเวลาตีห้ากว่าๆ ที่มาเขียนถึงเธออยู่นี่แหละ หญิงวัยกลางคนกับหญิงอีกคนที่เป็นลูก ก็ปลุกเรา
“พี่คะ พี่คะ พอดีจองที่ตรงนี้ไว้น่ะค่ะ” 

“ขอโทษค่ะๆ” ความสะลึมสะลือเพิ่งตื่น เราก็โพล่งคำขอโทษออกไป พร้อมกับลุกพรวดขึ้นทันทีที่ได้สติ 

แต่อ้าว… ที่ที่เราจองไว้ก็มีคนนอนหลับอยู่เช่นกัน เอาไงดีนะ นี่ก็ตีห้ากว่าแล้ว เดี๋ยวหกโมงครึ่งเราก็จะลงแล้ว เลยตัดสินใจไม่ปลุกเขา แล้วไปนั่งแอ้งแม้งอยู่ตรงริมทางเดินแทน นั่งไปได้สักพักก็รู้สึกว่าเกะกะคนอื่นจึงยืน

หยิบหนังสือ #แห่งใดหรือคือบ้าน ของคุณนิ้วกลมขึ้นมาอ่าน มีประโยคหนึ่งที่เข้ากับสถานการณ์ตอนนี้มาก เขาเขียนส่วนหนึ่งว่า “ชาวเมารีผู้ร่วมขับเคลื่อนคนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงขึงขังว่า ความเปลี่ยนแปลงเกิดจากการเรียกร้อง หากไม่มีการเรียกร้อง ทุกคนจะคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นและเป็นอยู่นั้นชอบธรรมแล้ว… ”

เกี่ยวยังไงน่ะเหรอ ก็เราไม่เรียกร้องที่นั่งของตัวเองจากคนที่นอนฝันหวานคนนี้ยังไงล่ะ 😆 ลำพังที่เขานอนขดตัวไปมาอยู่ตลอดทั้งคืนก็คงเมื่อยเอาการเลย ไม่ปลุกดีกว่า ให้เขาได้พักผ่อน

ใกล้ถึงหัวหินแล้ว ก่อนเราจะลง คนๆ นั้นก็ตื่น เราได้นั่งนิดหน่อย เราขอโทษหญิงสองคนผู้นั่งตรงข้ามเราอีกครั้ง เขาบอกกับเราว่า เขาเองก็ไปนั่งผิดคันมาเหมือนกัน แล้วถูกไล่ที่ให้ไปนั่งโบกี้ของตัวเอง

โชคดีของเราสินะที่เมื่อคืนเขาไปนั่งผิดคัน ทำให้เราได้นอนตลอดทั้งคืนเลย ขอบคุณนะคะ 😆

#สจีย์บันทึก

• Facebook
• X
• Line